Όταν οι ήρωες κρύβονται

Ενώ επιφανειακά παρόμοιο με άλλα επιτραπέζια παιχνίδια ρόλων, το Ανδραγάθημα ξεχωρίζει για τη φιλοσοφία του σε κρίσιμα σημεία. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες διαφοροποιήσεις του, είναι η απουσία των παραδοσιακών "skill checks" που συναντάμε σε άλλα παιχνίδια.

Στα περισσότερα επιτραπέζια παιχνίδια ρόλων, όταν ένας χαρακτήρας θέλει να κρυφτεί, καλείται να κάνει έναν έλεγχο δεξιοτήτων (όπως stealth) και η επιτυχία του καθορίζεται από το αποτέλεσμα των ζαριών. Αυτό οδηγεί σε άβολες καταστάσεις, για παράδειγμα όταν ένας έμπειρος δολοφόνος αποτυγχάνει να κρυφτεί αποτελεσματικά. Ίσως ξεπρόβαλλε το μαχαίρι του πίσω από την κουρτίνα;

Το Ανδραγάθημα ακολουθεί μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Αντί για ελέγχους δεξιοτήτων, το σύστημα βασίζεται στην περιγραφική δράση για τέτοιες ενέργειες. Ο παίκτης πρέπει να δηλώσει με σαφήνεια πώς ο χαρακτήρας του επιχειρεί να κρυφτεί και να αξιοποιήσει τα στοιχεία του περιβάλλοντος. Για παράδειγμα, αντί να πει απλώς "κάνω stealth check", θα πρέπει να αναφέρει "κρύβομαι πίσω από τον μαρμάρινο κίονα" ή "χώνομαι στις φυλλωσιές".

Μια σημαντική αρχή του παιχνιδιού, είναι πως όταν ένας παίκτης περιγράφει πώς κρύβεται, θεωρείται δεδομένο ότι το κάνει αποτελεσματικά. Δεν υπάρχουν κωμικές αποτυχίες όπου "φαίνεται το δαχτυλάκι του ποδιού" ή παρόμοιες καταστάσεις που υπονομεύουν την ικανότητα του χαρακτήρα. Οι ήρωες αντιμετωπίζονται ως ικανοί μαχητές που ξέρουν πώς να κρυφτούν σωστά, εφόσον έχουν κάποιο κατάλληλο στοιχείο του περιβάλλοντος να χρησιμοποιήσουν.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι μια ενέδρα είναι πάντα επιτυχημένη. Αν ένας εχθρός διαθέτει ειδικές ικανότητες εντοπισμού, όπως όσφρηση, νυχτερινή όραση ή μαγικές αισθήσεις, μπορεί να ανακαλύψει τους κρυμμένους χαρακτήρες παρά τις προσπάθειές τους. Η επιτυχία κάθε τεχνάσματος εξαρτάται από το πλαίσιο της κατάστασης και τα αντίμετρα που δηλώνει ότι παίρνει ο παίκτης.

Στο αντίστροφο πρόβλημα τώρα, όσον αφορά δηλαδή τα τέρατα, εκεί τα πράγματα είναι επίσης απλά. Όταν ένα τέρας κρύβεται, είτε ο Κριτής ξέρει που συγκεκριμένα βρίσκεται αυτό (ο Καλικάντζαρος πίσω από τη βιβλιοθήκη) είτε δεν ξέρει. Στην πρώτη περίπτωση, αν οι παίκτες κοιτάξουν πίσω από τη βιβλιοθήκη, θα βρούνε τον Καλικάντζαρο χωρίς να χρειαστεί να πέσουν ζαριές detect/stealth. Έτσι "επιλύονται" οι περισσότερο κλασικές ενέδρες, με τη σωστή σκέψη και προετοιμασία των παικτών. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η απλή ζαριά αιφνιδιασμού περιλαμβάνει και τους συντελεστές για πλάσματα που κρύβονται, έχουν φυσικό καμουφλάζ και ούτω καθεξής, επομένως πάλι δεν απαιτείται ξεχωριστή "skill check".

Όλα αυτά προφανώς και ζητούν περισσότερα, τόσο εκ μέρους του διαιτητή, όσο και από πλευράς των παικτών. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, αξίζει τον κόπο. Εκεί που θα έριχνες απλά ένα ζάρι και θα τελείωνε το θέμα, ανοίγει χώρος για πονηρή σκέψη και συζήτηση. Στην τελική ανάλυση, αυτά τα δύο είναι και η ουσία του παιχνιδιού.