ΑΝΔΡΑΓΑΘΗΜΑ

Στα επιτραπέζια παιχνίδια ρόλων, οι κανόνες είναι το πλαίσιο που επιτρέπει την αλληλεπίδραση των παικτών με τον κόσμο του παιχνιδιού και καθορίζει τις επιλογές τους. Παρ' όλα αυτά, δεν είναι όλοι οι κανόνες εξίσου επιτυχημένοι στη δημιουργία μιας ενδιαφέρουσας εμπειρίας. Πολλοί μηχανισμοί καταλήγουν να φαίνονται επουσιώδεις ή αδιάφοροι, κυρίως όταν δεν εμπεριέχουν ρίσκο. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι παγίδες. Αν οι παγίδες επιφέρουν μόνο ελαφριές συνέπειες, όπως ελάχιστη ζημιά, τότε δεν αποτελούν ουσιαστική απειλή. Αυτό μειώνει την ένταση του παιχνιδιού και καθιστά την παρουσία τους άσκοπη.

Συχνά έχουμε μια παραπλανητική εικόνα στο μυαλό μας, για το πως διεξάγονταν οι μεσαιωνικές μάχες. Όλοι σε κάποιον βαθμό είμαστε επηρεασμένοι από το Χόλιγουντ, που παρουσιάζει τις συγκρούσεις ως χαοτικά λουτρά αίματος, με στρατούς να εφορμούν μανιασμένα ο ένας στον άλλον. Οι ιστορικές πηγές περιγράφουν μια διαφορετική πραγματικότητα, την οποία κατανοούμε καλύτερα με τη βόηθεια όσων γνωρίζουμε για την ανθρώπινη ψυχολογία.

Ένα από τα συστήματα που διαφέρουν σημαντικά ανάμεσα στα παιχνίδια ρόλων είναι ο τρόπος που χειρίζονται τα όπλα και τη ζημιά τους. Ας το εξετάσουμε από την οπτική γωνία του σχεδιαστή.

"Ακούστε, παιδιά μου, μια ιστορία παλιά, που οι σοφοί των καιρών αφηγούνταν για τον αετό, τον βασιλιά των ουρανών. Έλεγαν πως τούτο το πουλί, το δυνατό και περήφανο, ζει μια ζωή που αγγίζει τα 40 χρόνια, γεμάτη μεγαλοπρέπεια και ελευθερία. Μα σαν περάσουν τα χρόνια, το ράμφος του γίνεται στραβό και αδύναμο. Τα νύχια του σκληραίνουν, μεγαλώνουν και στρίβουν, μην αφήνοντάς τον πια να κυνηγά. Τα φτερά του βαραίνουν, και δεν του επιτρέπουν να πετά με τη σβελτάδα που κάποτε είχε.